Amâ Yüreğim


sen bende var olduğunda
var oldu dünya sanki benim için
ve ilk defa hissetmiştim
huzuru, mutluluğu, umudumu
doğan güneşe gülümsemeyi
bulunduğum her ortama
karamsarlığımla nam salan ben
senden sonra öğrenmiştim
yarına neşeyle bakmayı
sen geldikten sonra
açılmıştı kulaklarım
tıpkı gözlerim gibi
ve uçurur olmuştu 
başımda sevda kelebekleri
kulaklarımda çınlarken kuş cıvıltıları...

bu beden 
hayat bulmuştu seninle
ve özler olmuştu
doğacak yeni günü...

zaman var gücüyle tüketirken kendini
seninle paylaştığım günlerde
bende var gücümle direnirdim zamana
sensiz uçsuz bucaksız saatlerde

senden öncesi ben bile yokken
yaşamaya çalışırken kimsesiz
mutlu mesut bir biz yaratmıştım içimde
herkesten habersiz

şimdi sen yoksun
varlığınla yaşamak dururken
sen yokluğuna mahkum ettin beni
kırılmıyorum ve dargın değilim
hem merak etme
kulaklarım hala duymakta 
kuş cıvıltılarını
ne kadar ağlamaklı olsalar da...

ve hala gözlerimde görmekte
tüm dünyamı karanlık kaplasa da...

sanma ki sen gittin ve ben bittim
yine karamsar yine sağır 
yine gözü görmez oldum
her şey varlığındaki gibi devam etmekte
bugünlerde sadece yüreğim amâ...

ARALIK 2008 / 
KaramsarKorkuluk

Yorum Gönder

0 Yorumlar