Kedili Park Kuytu Bank #7

Bu zamana kadar bulamadın ya beni ve hala yoksun ya hayatımda, bazen derin bir yalnızlığa çivilenmiş gibi hissediyorum kendimi...

Bugün yine seni bekliyorum

artık bekletme, lütfen çık gel...

Adresim belli ve hiç değişmedi
kedili bir park, en kuytu bank. 
Gündüz ise bir ağaç gölgesi
gece ise karanlığın en derin bölgesi...

Oysa sen ki ben sana genelde h'ayalim diyorum ve sen bunu bilmiyorsun.
Sen canımın ta içindeki, sen beklediğim, sen ismini cismini, sesini, nefesini bilmeden özlediğim ve sen geldiğinde her şeyden çok sevmeye niyetli olduğum ve sen sevdiğimde boyun ve omuz çukurunu öpmek istediğim ve sen h'ayalim nedense rüyalarıma bile gelmiyorsun ve bilmiyorsun yokluğunda nasıl d'üşüyorum...

Bugün uzun uzun yazamayacak kadar yorgunum lütfen kusuruma bakma, fakat henüz sana yazmadan uyuyacak kadar huzura sahip değilim. Bu cümle yüzünden sanma ki sana yazmadığım geceler huzurla uyuyorum, benimki olsa olsa aşırı yorgunluktan bir çeşit sızma şekli olur ki ben uykusuzluktan sızdığım gecelerde bile hasretimi beynime satır satır yazarken, tutkumu yüreğime nakış gibi işliyorum...

Bugün yine seni bekliyorum, artık bekletme, lütfen çık gel...

27.11.2017 / - KaramsarKorkuluk

Yorum Gönder

2 Yorumlar

  1. çok güzel olmuş ama bu... acıdan geçmeyen şarkılar biraz eksiktir demiş ya hani Sezen, acı nasıl da güzelleştiriyor şarkıyı şiiri aslında... ama yine de acı çekmemeyi ve çekmemenizi diliyorum :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Güzel dileğiniz için teşekkürler, serinin daha uzun başlıklarını okumanızı tavsiye ederim ^_^

      Kedili Park Kuytu Bank birbirini tam olarak takip etmeyen bir seri, her başlığı o günkü ruh halime göre yazdım, değişmeyen şeyler ise bekleyen kişi, beklenen kişi ve mekan...

      Sil