tag:blogger.com,1999:blog-8670156405569306523.post2146200419310051132..comments2024-02-01T13:40:25.137+03:00Comments on Kendi Kuyusunu Kazan Blog: Tanju Okan - Kadınım ve Bendeki Yeri Karamsar Korkulukhttp://www.blogger.com/profile/05507374617100532236noreply@blogger.comBlogger6125tag:blogger.com,1999:blog-8670156405569306523.post-88399668135434664702017-03-14T09:30:12.267+03:002017-03-14T09:30:12.267+03:00Tabi belki kadın da kendince mecbur kalmıştır, bil...Tabi belki kadın da kendince mecbur kalmıştır, bilemem.<br /><br />İyi ki kaşmir var o zaman ;)<br /><br />Ama bir babanın kızından mahrum bırakılması da çok kötü, nedenini yazmamışsınız galiba, göremedim. <br />Yine de güçlü bir şekilde ayaktasınız, tebrik ederim.Özlem (ybgbb)https://www.blogger.com/profile/09224735257410595944noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8670156405569306523.post-747105092035304502017-03-14T01:31:58.676+03:002017-03-14T01:31:58.676+03:00Ayrıca üzülmeyin, belki şu an çok çok iyi bi hayat...Ayrıca üzülmeyin, belki şu an çok çok iyi bi hayatım yok ama kötü bir hayata da sahip değilim. Ne ev ne iş nede ciddi bir sağlık problemim yok.. <br /><br />Ayrıca her gece koynuma alıp sarılıp uyuduğum Kaşmir var ^_^Karamsar Korkulukhttps://www.blogger.com/profile/05507374617100532236noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8670156405569306523.post-33972494882962824902017-03-14T01:28:41.383+03:002017-03-14T01:28:41.383+03:00Mecburiyet diyelim...Mecburiyet diyelim...Karamsar Korkulukhttps://www.blogger.com/profile/05507374617100532236noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8670156405569306523.post-60588435156659682572017-03-13T14:35:03.331+03:002017-03-13T14:35:03.331+03:00iş yerindeyim şu an ve ağlamamak için zor tutuyoru...iş yerindeyim şu an ve ağlamamak için zor tutuyorum kendimi. Bu kadar acı yaşamış ve hala yaşıyor olmana çok üzüldüm. İnşallah hayat yüzüne güler ve huzura erersin artık. <br />Annene ben de çok kızgınım, en küçük çocuğu en anneye muhtaç zamanında nasıl o adama bırakıp gider ya!Özlem (ybgbb)https://www.blogger.com/profile/09224735257410595944noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8670156405569306523.post-36287916379475614512017-02-18T01:11:08.088+03:002017-02-18T01:11:08.088+03:00Zor bir hayat yaşamama rağmen bende çok güçlüydüm....Zor bir hayat yaşamama rağmen bende çok güçlüydüm. En yakınım olan bir kaç kişi bile hayatımın yüzde kırkından fazlasını bilmezdi ve bildikleri yüzde kırka bile hayret eder sen ne kadar güçlüsün, bu kadar acıya rağmen hala gülebiliyorsun, senin yaşadıklarını ben yaşasam intihar ederdim derdi. Hayata inat kahkahalarım vardı, deli gibi çalıştığım dönemlerim oldu, kendimi en çok işe verdim yıllarca kendimi avutmaya belkide acılarımı unutmaya çalıştım fakat bu yıkılmaz sanılan beden 26 yaşına kadar güçlü durabildi son yedi senedir tekliyor artık. Bir zamanlar hayatın topa tutmasına rağmen yıkılmayan bir kaleydim belki ta ki bu hayat en büyük güllesini en zayıf noktama atıp kızımı benden çalana kadar. Bir kızım olsun, kız babası nasıl olur herkes görecek diyen bir insandım ben! Yazık oldu hayallerime... <br /><br />Bu hayatta anneden babadan kardeşten arkadaştan yana hasretin her türlüsünü çekmiş bir insanın elinden birde tek evladı olan kızını alırsan, o insan kaç yıl daha güçlü kalmaya devam edebilir sen düşün?Karamsar Korkulukhttps://www.blogger.com/profile/05507374617100532236noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8670156405569306523.post-37227902550270991332017-02-17T18:50:25.591+03:002017-02-17T18:50:25.591+03:00Ne yazık ki yakinen bildiğim ruh hastası insanlar,...Ne yazık ki yakinen bildiğim ruh hastası insanlar, bitmek bilmeyen şiddetleri, mahvettikleri çocuklar... Büyük bir üzüntüyle okudum. Ancak, anlamadığım, o annenin neden her seferinde o çocuğu böyle biriyle aynı evde bırakabildiği. Üç çocuğunu her seferinde yanına almış; ama 4. sünü, yardıma en muhtaç halde olanını alamamış öyle mi... Açıkçası bu soruya ne cevap verilirse verilsin tatmin olmayacağım. Böyle bir çocukluğa mahkum edilmiş birinin sebep olanlara "kırgın değilim, seni çok seviyorum" filan demesini de anlayamayacağım. Bitmiş bir hayat, tükenmiş bir ruh, çok başka bir hayatta çok başka şeyler yapıyor olabilirken, hala içine hapsolduğu o berbat çocukluktan ve hem etine hem ruhuna açılmış yaralardan bahseden, elinden başka türlüsü gelmeyen bir insan... Ben kendi payıma düşenlerden sonra, düşündüğümden daha fazla güçlendim. Yalnızlığım gücüm oldu. Onların bir gram sevgi ve ilgisine gereksinim duymuyor olalı uzun yıllar oluyor, bu da bir güç. İş işten geçtikten sonra, o acılar çekildikten sonra artık ne dense ne yapılsa boş. Şu an senin annene, sana çocukluğunda yaşatılanlar yüzünden senden çok çok daha kızgınım ve gerçekten ne denirse densin bunu benim nazarımda temize çekebilecek bir şey yok. O yüzden, şayet bana bu yazıdaki anneyi savunacak bir şeyler yazacaksan rica ediyorum yorumumu yayımlama. Heriften bahsetmiyorum bile farkındaysan; çünkü canavarın önde gideniymiş zaten. Bunu bilen bir anne küçücük bir çocuğu o evde nasıl bırakabilir? Diğerlerini almaya güç ve zaman yetirebilmiş; ama hep o çocuğa yetirememiş yani... Pes... Ben kendi anne babamı artık bir yabancı gibi görüyorum. Yalvar yakar çağırmasalar (özlemişler sözde) on yıl görmesem aramam da gitmem de. Geç kalınmış şeylerin bende hiçbir değeri yok. Son olarak, seni incitmek istemem. Farkında olmadan buna sebebiyet verdiysem yazdıklarımla, özür dilerim. O küçük çocuğu, yalnızlığa mahkum edildiği o evde sımsıkı kucaklayıp bağrıma basmak istedim. Gözyaşlarını silmek istedim ve onun sevgisini hak etmeyen birileri için ağlamamasını, onları unutmasını istedim. Anne dediğin anne gibi olmalıdır. Bir çocuğu bir canavarla aynı evde bırakabilmek... Ben bunu asla anlamayacağım.Fidan Dinçhttps://www.blogger.com/profile/14040571248480668761noreply@blogger.com