Hastane Notları


Beş ay önce bir baş ağrısı diye başladı her şey ve ben dört aydır iki hastanenin birden abonesi oldum... Önce otuz yaşında olmama rağmen beni yavaş yavaş diyalize sürüklemeye hazırlanan, gözlerini böbreklerime ve gözlerime dikmiş olan sıkı bir hipertansiyonla tanıştım, neyse ki protein kaçağı sıkı bir diyet, üç ayrı ilaç ve iradem sayesinde geriledi ve tehlike sınırının altına düştü... 

Ardından altı yıl önce musallat olan duodenal ülserim azdı ve midedeki gastritinde sağlam bir ülsere dönüştüğünü öğrendim, artık çift ülserli bir adamım :)

Bitsin artık derken üzüntüm sağ koluma vurdu iki parmağımı hissetmez oldum ameliyat olmazsan felç riski %70 dediler, oda yetmedi bir bir arıza çıkartmaya başladı bütün organlarım mide önemsenecek kadar değil derken pankreas iltihabı çıktı başıma ve pankreatit yüzünden bir hafta yatarak üç hafta ayaktan toplam bir ay tedavi gördüm oda yetmedi bu kadar şey içinde 2009 yılında ameliyat olduğum kalın barsak zımbırtısı tekrarladı ve kurban bayramını hastanede geçirmek zorunda kaldım ve beni yeniden ameliyata sürükledi... 

Bunca problemle savaşan biri olarak bulunduğumuz aralık ayı içinde altı gün arayla iki ameliyat geçirdim. 

Bu olaylar daha yeni patlak verdiği sıralarda iki buçuk yıldır çalıştığım iş yerinde dokuz ay sigortamın yatmadığı gerçeği çıktı karşıma ve işi bıraktım.

Haftada üç beş gün hastaneye gittiğim şu dört ayda da yeni bir iş bulup çalışmam mümkün değildi...

Siz okulunuza yada işinize gidip gelirken ben işe gidip geldiğim günleri düşünerek üzüntüye boğuldum, kendi kendimi kahrettim... 


Her şeye rağmen yakında bitecek bu git-geller... 
Peki bu git-gellere sebep olan hayatımdaki gidip-gelişler ne zaman bitecek ?

Herkesin hayalini süsleyen biri vardır fakat benim kadar sesini duymadığı, yüzünü görmediği, kokusunu bilmediği bir hayal sevgiliyi koca bir hasretle bekleyen var mıdır bilmiyorum... 

Bir hayale sevdalı yada deli değilim ben, sadece beni hak edecek kadının karşısına mümkün olduğu kadar kirlenmeden çıkmak için yıllarını yalnızlığa adamış belkide ruhu hasta bir adamın...

Beni bu hale getiren şey düzensiz bir hayatın içinde yaşadığım acılar oldu ve hayatımı düzene sokup acılarımı dindirecek o insan elbet bir gün gelecek, benim hala umudum var! 

Siz siz olun hayatınızın düzenini oluşturan ve acılarınıza merhem olan ailenize iyi davranın, 
çünkü aile olmayınca hayatımızın ışığıda azalıyor ve bir gün hiç hesapta yokken koskoca bir karanlıkla karşılaşıyor insan...

17.12.2014 / - KaramsarKorkuluk


Yorum Gönder

0 Yorumlar