Gecenin içinden geçiyorum şehirler çıkıyor karşıma, bilmediğim şehirlerden geçiyorum gece çıkıyor karşıma... Gecenin içinde şehirler var şehirlerin içinde insanlar insanların içinde hüzünler var hüzünlerin içinden geçiyorum yar... Her uzun yolculukta yaşarım bunu kaybolurum gecenin içinde ve gece benim içimde... İçimde gece gibi karanlık bir sessizlik gecenin içinde ben, benim içimde gece içimde şehirler, insanlar, hüzünler çok uzaklara gidiyorum kendimden, kendime geliyorum sonra hasretin çıkıyor karşıma... Kendimden geçerim de vazgeçmem hasretinden, yüreğimde koca bir hasret sana geliyorum yar ve sevdan her karanlık gecenin sabahında güneş gibi doğuyor yüreğime... Sen doğdukça aydınlanıyorum karanlık kaybolurken insanlar azalıyor, hüzünler yok oluyor ve kabuk bağlıyor çocukluk yaralarım... Ben her gece sana geliyorum yar bırak da bir gece sende kalayım, yaralarımın kabukları dökülsün hüznümün izi kapansın, bırak da bir bir gece sende kalayım ve o gece bir ömür sürsün içimdeki çocuğun hüzünlü yüzü gülsün... 22.4.2016 - 03.26 / - KaramsarKorkuluk
Yorum Gönder
0
Yorumlar
Selamlar adım Bilâl,
namıdiğer KaramsarKorkuluk...
Hani olur da bu adam kimdir?
Nedir? Ne iş yapar?
Neden bu kadar karamsar şeyler yazar?
Neden kendini bir korkuluk'a benzetir?
diye merak edersen "Hakkımda"
bölümüne bir şeyler yazmıştım.
0 Yorumlar