Korkuyorum zaman zaman ya bir başıma ışığa ulaştığımda aydınlık gözlerimi kamaştırır da seni gözüm görmezse diye...
İsmini cismini bilmeden
bekledim seni yıllar yılı
ve yıllar yılı şiirler yazdım sana
ismini cismini bilmeden.
Bunca yıl oldu
hala bilmem ismini cismini
sesini nefesini ve soluğunu
ve bilmem
serçe parmağın
soğuk havalarda nasıl üşür
ve bilmem
yüreğin ne kadar titrer
serçe parmağın üşürken...
İsmini cismini bilmeden
yıllar yılı bekledim seni
yine de vazgeçmedim
sadece biraz yoruldum.
Fakat ne zaman yağmur yağsa
yada ılık bir rüzgar esse
hisseder gibiyim yaklaştığını.
Lütfen bana adını sorma
çünkü ben sana
bir isim veremeyecek kadar
buz kestim bu hayatta,
bir gün gelip dokunursan erir
etrafımdaki buz tutmuş karanlık.
Gelmek istersen
adresim belli ve hiç değişmedi
kedili bir park, en kuytu bank.
Gündüz ise bir ağaç gölgesi
gece ise karanlığın en derin bölgesi...
Gelirsen hayallerin gerçek olur,
gelmezsen hayal kalırsın.
Gelirsen hayallerim gerçek olur,
gelmezsen hayallerimle başbaşa kalırım,
buz tutmuş bir karanlık içinde.
Ve artık karanlıktan
o kadar çok sıkıldım ki
tünel kazar gibi var gücümle
yıkmaya başladım
etrafımdaki buz dağı gibi karanlığı
belkide bu yüzden
korkuyorum zaman zaman
ya bir başıma ışığa ulaştığımda
aydınlık gözlerimi kamaştırır da
seni gözüm görmezse diye...
Lütfen anla beni
ben sana bir isim veremem,
fakat gelirsen
soy ismim senin olsun...
15.11.17 / - KaramsarKorkuluk
0 Yorumlar