Kedili Park Kuytu Bank #6

Ne zaman düşsen aklıma, yüreğimden kalemime bir kaç satır düştü ve ne zaman değse yüreğime yokluğunun buz gibi soğuk varlığı, gözlerimden bir kaç damla yaş düştü... 

Ben bir düş kurdum senli benli
ve düştüm o düşün içine...

Seni yokluğunda var eyledim
olmayan varlığını yâr eyledim
ve  ona sarıldım gecelerce
ki şiirli gecelerim var benim
sadece senin için yazdığım
sesimi ve izimi bıraktığım
ve sadece senin için yandığım... 

Ben bir düş kurdum senli benli
ve düştüm o düşün içine...

Seni yokluğunda var eyledim
olmayan varlığını yâr eyledim
ve  ona sarıldım gecelerce
ki sihirli gecelerim var benim
parmaklarımı parmaklarının
arasına sıkı sıkıya geçirdiğim 
saatlerce bir başıma dans ettiğim,
bilmediğim kokunu 
ciğerlerimi parçalarcasına
bir nefeste içime çektiğim,
usulca alnından öptüğüm
ve başını göğsüme yaslandığım...

Bir düş kurdum senli benli
ve düştüm ben o düşün içine...

Seni yokluğunda var eyledim
olmayan varlığını yâr eyledim
ve sarıldım ona sonsuz kere.. 
Belkide kendimi unuturken
çoktan unutmuştum  
yoktan var olmayacağını
ve belkide kendimi unuturken
çoktan unutmuştum  
bu dünyada güzel düşlerin
gerçek olmayacağını...

Bir düş kurdum senli benli
ve düştüm ben o düşün içine...

Kimsesiz bir unutulmuşluk 
ve kalabalık bir yalnızlık içinde
hep gelmeni bekledim
hep gelmeni istedim
ve hep sana seslendim 
gel artık gel diye...

Bir düş kurdum senli benli
ve düştüm ben o düşün içine...

Kimsesiz bir unutulmuşluk 
ve kalabalık bir yalnızlık içinde
seni arayıp bulamadım
biz olmayı beceremedim
belkide bu yüzden
hata benim, suç benim...

Bu gecede her şeye inat
yine bir düş kuracağım senli benli
ve yine düşeceğim ben o düşün içine...

Anlasana be kadın
ben düş'tükçe sen oluyorum
ve ben düş'ledikçe senin oluyorum...

Bugün yine seni bekliyorum
artık bekletme, lütfen çık gel...

Adresim belli ve hiç değişmedi
kedili bir park, en kuytu bank. 
Gündüz ise bir ağaç gölgesi
gece ise karanlığın en derin bölgesi...

22.11.17 / - KaramsarKorluluk

Yorum Gönder

0 Yorumlar